دومين رمانِ مهدي افروزمنش فضايي مهيج و پُرداستان دارد. او كه نخستين رمانش يعني تاول، جايزه‌ي بهترين رمانِ سالِ جايزه‌ هفت اقليم را از آنِ خود كرد، در دومين رمانش به قهرماني پرداخته كه از اعماق شهر و از حوالي ميدانِ مشهورِ فلاح تهران برآمده است. قهرمانِ او كُشتي‌گيري فرز و تكنيكي ا‌ست كه رمانِ سالتو براساسِ جهانِ او شكل مي‌گيرد، كُشتي‌گيري جسور كه ناگهان بخت به او رو مي‌كند و يك عشقِ‌كُشتيِ ثروتمند تصميم مي‌گيرد از او حمايت كند. او مردي است مرموز و مشكوك كه براي اين مبارز قصه‌هايي دارد و اين نقطه‌اي ا‌ست كه از آن به بعد فضاي رمان حال و‌هوايي جنايي ـ معمايي پيدا مي‌كند... افروزمنش با سال‌ها تجربه‌ي روزنامه‌نگاريِ بخش اجتماعي، توجه خاصي به انسانِ برآمده از تكه‌هاي تيره‌ي شهر دارد. او در اين رمان آدم‌هاي گوناگون اين شهر را مقابلِ اين قهرمانِ فرز و ازهمه‌جا‌بي‌خبر قرار مي‌دهد و ناچارش مي‌‌كند درباره‌ي چيزهايي تصميم بگيرد كه بين مرگ و زندگي در نوسان‌اند. سالتو با روحي قصه‌گو و رئاليستي تلاش مي‌كند براي مخاطب غافلگيري‌ بزرگي رقم بزند. پسري برآمده از جنوبِ شهر كه حالا مي‌خواهد سلطان باشد...