با وجود ترس از همه‌گيري تنهايي در قرن بيست ‌و يكم، به‌ندرت نگاهي دقيق به تاريخچه اين احساس داشته‌ايم. «سرگذشت تنهايي» روايتي است تازه از تنهايي به‌عنوان تجربه و بياني احساسي و البته بدن‌مند. في باوند آلبرتي، تاريخ‌دان احساسات، در اين كتاب به سراغ نامه‌ها، يادداشت‌هاي روزانه، رساله‌هاي فلسفي، آثار ادبي، مباحثات سياسي و پژوهش‌هاي پزشكي از قرن هجدهم تا به امروز مي‌رود و نشان مي‌دهد كه تنهايي پديده‌اي عام و غيرتاريخي نيست. تنهايي احساسي است مدرن كه تا پيش از قرن هجدهم در زبان انگليسي واژه‌اي براي بيان آن وجود نداشت. اما با وجود اين تاريخچه منحصربه‌فرد، تنهايي وضعيت عاطفي پيچيده‌اي است تابع موقعيت اجتماعي-اقتصادي، جنسيت، قوميت و البته تجربه كه طيفي گسترده از ديگر احساسات مانند ترس، خشم و اندوه نيز قرين آن‌اند.