در سرزميني خيالي به نام «چهارديوار» مردم با خشك‌سالي دست‌به گريبان‌اند. بزرگان سرزمين براي نجات مردم ترفندهايي به كار بسته‌اند كه به‌مرور منسوخ شده. بزرگان اما از باورهاي خود دست نمي‌كشند و بر پيروي از قوانيني كه وضع كرده‌اند اصرار مي‌ورزند. قرباني كردن جواني دختران از جمله اين باورها و قوانين است؛ بدعتي كه براساس آن دختران را به عقد آب يا قنات در مي‌آوردند. در سنگ اقبال، كه براساس يكي از باورهاي قديمي به نام «سنگ بهره» نوشته شده، از زاويه‌اي ديگر به مواجهه مردمان سرزمين با خشك‌سالي پرداخته مي‌شود؛ اين‌بار مردان سرزمين‌اند كه بايد در اين مسير محك بخورند.