در شب‌هاي تهران آخرين اثر غزاله عليزاده: «خشونتي است كه پشت غالبي انساني پناه گرفته است، ريشه‌ها همه يكي است، شهوت حاكميت، ظلم و فقر و جهل، استثمار انسان از انسان را جز در ساحت آزادي نمي‌رود از بين برد، انسان را در طول تاريخ حيواني است حكومتگر، از خانه و قبيله گرفته، تا شهر و كشور قلمرويي به وسعت جهان، قوي هميشه بر ضعيف اعمال سلطه كرده، اما روزي حكومت در روند تكامل محكوم به انهدام است، در يك متاسيون.»