ولچانينف يقين داشت كه چنين گونه‌اي از زن‌ها حقيقتا وجود دارند، اما همچنين معتقد بود، متناسب با اين گونه از زن‌ها، شوهراني هم هستند كه علت وجودي‌شان منحصر به اين است كه همتاي اين گونه از زنان باشند. به عقيده او، ماهيت چنين شوهراني در صرف وجودشان است. اين‌ها به اصطلاح «شوهرباشي» هستند، يا بهتر بگوييم، در زندگاني فقط شوهرند و ديگر هيچ. چنين آدمي تنها به اين دليل به دنيا مي‌آيد و مي‌بالد كه زن بگيرد و بلافاصله بعد از آن تبديل به ضميمه و پيوستي براي آن زن شود، حتي اگر براي خودش شخصيتي انكارناپذير داشته باشد.