خيلي‌ها به من مي‌گويند بياييد و تجربيات خود را در زمينه بازيگري و تئاتر منتقل كنيد، خب، چه چيزي را منتقل كنم؟ بيايم و به نسل جديد بگويم كه در دوران دبيرستان براي تمرينات تئاتر گوشه پارك شهر كه تازه داشتند درخت مي‌كاشتند و حتي ديوار و نرده نداشت ما مي‌رفتيم يك گوشه تمرين مي‌كرديم؟ نسل جديد با پارامترهاي امروزي مي‌گويد خب شما ديوانه بوده‌ايد! مي‌خواهم بگويم كه كسي نبود، جا نداشتيم يعني نه ورك‌شاپي بود، نه جايي بود، نه اداره تئاتري بود، نه مركز هنرهاي نمايشي، نه تالار رودكي، نه فلان، نه سنگلج، هيچي، هيچ‌جايي و ما در اين شرايط تمرين و كار مي‌كرديم. (از متن كتاب)