ملال همواره به نوعي با انسان همراه بوده است. كيركگور مي‌گويد «خدايان ملول بودند و بنابراين انسان‌ را آفريدند. آدم از تنهايي ملول بود و بنابراين حوا را خلق كردند. از آن زمان، ملال وارد جهان شد و درست به همان نسبتي كه جمعيت رشد مي‌كرد، ملال نيز بيشتر مي‌شد.» اين پديده كه در دوران پيشامدرن به اشراف و برخي طبقات خاص محدود بود از دوران رومانتيسم گسترش يافت و به تدريج به يكي از ويژگي هاي انسان مدرن تبديل شد.