خالي بودن هم گاهي خوب است. حتي براي قاب عكس‌ها... هر آنچه كه باب ميل خود داري در آن نقش مي‌زني مثلا، همان لبخند سه نفره رويايي كه من هرگز نداشتم. به آن چه مي‌گفتند؟ فكر مي‌كنم خانواده مي‌نامنش. آرزوهاي من حالتان در قبرستان دلم خوب است؟ ناراحت نباشيد. خودم هم چندين سال است كه مدفون شده‌ام. شما تنها نيستيد؛ شما من را و من هم قاب عكس خالي جادويي‌ام را دارم. و تو اي قاب عكس خالي من تو هم ناراحت نباش چون من را داري. گاهي لبخند‌هاي گاه و بي گاه، و گاهي هم خيرگي‌هاي سرد و مطلق!