ميان تخت و گور در روان آدم‌هايي است كه در قعر روابط قدرت پوسيده‌اند و با اين همه گهگاه شراره‌هاي شرافت در وجودشان جرقه مي‌زند. پادشاه عثماني، بر سر دوراهي قرار گرفته است، ميان تخت و گور. او كه در پي كودتايي خائنانه از تخت به زير آمده و در زندان به انتظار لحظه اعدام نشسته است، اكنون فرصتي به كف آورده تا فرزندش را از ميان بردارد و بنا بر سنت ديرينه به‌عنوان يگانه فرد مذكر در خاندان عثماني دوباره بر تخت بنشيند. مگر نه اينكه از اين پيش‌تر نيز بسياري از اجدادش براي حفظ قدرت دست به خون فرزند آلوده‌اند؟ تاريخ در اين رمان بستري مي‌شود براي روان‌كاوي شخصيت‌ها. زلفو ليوانلي نام‌هاي اشخاص را حذف مي‌كند و مختصاتي وراي تاريخ و جغرافيا به رمان خود مي‌بخشد، ميان تخت‌ها و گورهاي در سراسر جهان.