ناتاشا روي پله‌ها با همسايه‌اش، بارون وولف، ساكن آن طرف سرسرا برخورد كرد. كمابيش كاهلانه از پله‌هاي لخت چوبي بالا مي‌رفت. دستش را با ملايمت روي نرده‌هاي پلكان مي‌كشيد و به نرمي از ميان دندان‌ها سوت مي‌زد. «با اين عجله كجا مي‌ري ناتاشا؟» «داروخانه، كه نسخه پدر رو بپيچم. دكتر الان اين‌جا بود. پدر بهتره.» «آه، اين خبر خوبيه.»