«نامم را در سال 1346 گذاشتند بلقيس...» كتاب درست از همين‌جا شروع مي‌شود؛ جايي كه بلقيس نام او مي‌شود و دنيايش شكل مي‌گيرد. نام كوچك من بلقيس يادداشت‌هاي پراكنده‌اي است از كودكي او تا به امروزش. همه آنچه بلقيس سليماني، يا به تعبير اهالي روستا «بلقيسو»، از عطر برنج و روغن حيواني مطبخ مادرش در خاطر دارد تا فعاليت‌هاي انقلابي‌اش، از دور هم نشستن‌ها و شاهنامه‌خواني‌هاي اهالي روستا در زمستان‌هاي پربرف تا كلاس «فلسفه پيش از سقراط» دانشگاه تهران، از اولين رمانش كه معدومش كرد تا آخرين اثر پرفروشش، از قهرمان‌هاي كودكي‌اش تا الگوي جواني‌اش، همه و همه، دستمايه‌هاي نگارش اين كتاب‌اند؛ كتابي كه نويسنده را به قلم خودش و با زباني داستاني و شيوا روايت مي‌كند.