هرمزد، شهريار جهان روشني و نيكي، بود و هست و خواهد بود و اهريمن، سلطان جهان تاريكي و بدي، نبود و نيست و نخواهد بود. بنابراين يكي هستي‌خواه و ديگري نيستي‌خواه است. آن دو نيروهايشان را مانند خودشان به وجود آورده‌اند. هرمزد امشاسپندان و ايزدان را، دوست‌دار هستي و ياور هستي‌بخش آفريد و. اهريمن كماله‌ديوان و ديوان را، طرف‌دار نيستي و نابودي گيتي پس انداخت. ايزدان همواره مي‌كوشند تا نيكي و روشني را گسترش دهند و ديوان در تلاش‌اند تاريكي و بدي را پخش‌وپلا كنند و هستي ايزدي را به نيستي ديوان تبديل سازند.