در چنين گفت رزتشت محوري‌ترين ديدگاه فلسفي نيچه، يعني انسان برتر و بازگشت تكرارپذير و جاودانه مطرح شده است. زرتشت در اين كتاب يك شخصيت نمادين است كه نيچه از زبان او، كه زبان شاعرانه و پيامبرانه و حكيمانه است، معنا و ماهيت هستي و نسبت انسان را با آن از ديدگاه خود بازمي‌گويد. گذار از انسان به ابرانسان براي او يك معناي بنيادي هستي‌شناسيك دارد كه با كاويدن آن، معناي نسبت خدا و دين و اخلاق و فلسفه و علم و تمامي وجه معنوي انسان در اين اثر طرح مي‌شود.