اوزكي در كتاب فرم و خلا با بهره‌گيري از زبان‌شناسي و همچنين تعاليم ذن، فضايي ايجاد مي‌كند كه در آن هر چيز كوچك اعم از شي يا حيوان كه در اغلب مواقع ناديده گرفته مي‌شود، نقشي حياتي مي‌يابد. در رمان او، تاكيد از قوه بينايي برداشته مي‌شود و شنوايي جايگاه خاصي پيدا مي‌كند، هر چيزي به سخن درمي‌آيد و از خود صدايي دارد.