عباس عظيمي، نويسنده افغانستاني، متولد و ساكن شهر اراك است. گاهي به قبرها هم نگاه كن اولين مجموعه داستان اوست؛ از آن دست اولين‌ها كه مقل مواجهه با ترسي نازيسته غريزي و هول‌انگيز و تكان‌دهنده است. عظيمي در اين كتاب، به رغم غالب هم‌نسلانش، در بند مايه‌هاي زادبوم نمانده است. وقتي او از آوارگي، ترس، انتظار، تنهايي، جنگ، دلتنگي و مرگ قصه مي‌سازد، مخاصبي جهان‌وطن را تصور مي‌كند و براي او مي‌نويسد. در اين كتاب ما از درون با آدم‌ها مواجه مي‌شويم و صداي ذهن‌شان را مثل كهنه‌رفيقي هم‌دل مي‌شنويم. نخ پيوند اين داستان‌ها همين «مواجهه» است. شخصيت‌هاي اين كتاب همگي افغانستاني هستند؛ بيش‌تر مهاجر و عده‌اي هم مقيم وطن. با آن‌كه نويسنده چهره‌هايي آشنا و به‌كرات تصويرشده را انتخاب كرده، اما هرگز روايتي تكراري و كليشه‌اي نساخته است. كارگران مهاجر، پناهنده‌هاي آواره و رنج‌ديدگان اسير در وطن؛ شخصيت‌هاي فلزي اين داستان‌ها از اين جنس هستند اما آلياژهاي ديگري هم دارند و همين چهره‌هايي سراسر انساني از ايشان ساخته است. عباس عظيمي راوي موقعيت‌هاي سهل و ممتنع است؛ گزارش‌گر يك روان‌زخم كهنه. شايد بتوان به تعبيري ديگر اين مجموعه را «موقعيت هول» ناميد.