گذر زمان نه زيباست و نه زشت، هميشه يك جور است. شايد براي چند ثانيه باران ببارد يا اسب رم كرده خورشيد ساعت چهار براي چند دقيقه خودش را مهار كند. گذشته شايد نظم زيبايي را كه ساعت‌ها به زمان حال مي‌دهند هميشه حفظ نكند و آينده شايد با عجله بيايد، لحظات با عجله سر مي‌رسند كه كار انجام دهند و هر كدام به تكه‌هايي تقسيم مي‌شوند. در حركات غيرارادي چيزي كه قرار است اتفاق بيفتد و چيزي كه اتفاق افتاده، شايد شيفتگي يا ترس يا بخشش يا حقارت باشد. ولي والانتن هيچ‌گاه از اين فرضيات لذت نمي‌برد.