درباره نمايشنامه «يك جمله زندگي» ديو از بيماري جنون رنج مي‌برد و زنش در طول ديالوگ نمايش‌نامه همواره با او صحبت مي‌كند تا بلكه با بيماري همسرش كنار بيايد و به هجوم جنون و تاثيرات آن بر روي خانواده مي‌پردازد. اين نمايش در خارج از كشور انگلستان به صورت حرفه‌اي بارها اجرا شده است. خيلي غير منصفانه بود ـ خيلي غير منصفانه. چيكار مي‌تونستم بكنم؟ سر عقد قول داده بودم: در تمام خوشي‌ها و سختي‌ها. به خدا التماس كردم و فرياد زدم، سر دكترها داد كشيدم، سر بچه‌ها حتي سر خودم (مكث) اما تنها كاري كه در مورد ديو از عهده‌ام بر مي‌اومد اين بود: دوستش داشته باشم و خاموش شدنش رو جلو چشام تماشا كنم. مثل اين بود كه به فرو رفتن در ريگ روان خيره شده باشي. هر بار كه عقب‌نشيني مي‌كردم تكه كوچكي از وجودش چنان غيب مي‌شد كه ديگر برگشت ناپذير بود.