سپاهي: جناب طالوت، جناب طالوت، چه فرمان مي‌دهيد...؟، طالوت: چه رخداده...؟، در چه مورد؟، سپاهي سپاه به شدت تشنه‌اند. طالوت: صبر بايد كرد و طاقت آورد. سپاهي: تشنگي صبرشان را به سر آورده و طاقتاشان را طاق كرده است. چنين سپاهي به قطع، تاب مقاومت در برابر لشكر جالوت را نخواهد داشت. طالوت: بگوييد، سپاه موقتا اطراق كنند، با آنان سخن خواهم گفت. سپاهي سري براي طالوت خم كرده و به سمت عقب و به سوي سپاه برمي‌گردد. سپاهي: سپاهيان...، به فرمان جناب طالوت به‌ايستيد. به‌ايستيد...، بعد از صداي سپاهي چند صداي ديگر از چپ و راست و قلب سپاه غريو برمي‌آورند. صداها: به فرمان جناب طالوت به‌ايستيد...، و سپاه كه گويي مترصد فرمان ايست بود مي‌ايستد و از اين كار توده‌اي خاك چون ابر به آسمان كشيده مي‌شود. دمه‌اي مي‌گذرد و توده خاك از بالاي سر سپاه مي‌گذرد، طالوت در مقابل سپاه ظاهر مي‌شود.