چوب دستي به جاي دم. قياس حجت نيست؛ اما عمق مساله را معلوم مي‌كند. «استا موسا» چون مدت رياست دكتر تمام شده بود؛ كراسوس اجنه را به خط كرد تا دم‌شان را اندازه بگيرد؛ ببيند دم كي از همه بلندتر است؛ دور بعد رئيس جلسه شود. استا موسا: از آن موقع كه پاي ما به جلسه شما باز شد تا حالا ده دفعه ما را چرخانديد؛ ديديد دم نداريم. نه اين كه ما كشته مرده رياست باشيم. يا ما را برنگردانيد تا چيز نداشته را اندازه بگيريد؛ يا اين كه چوب‌دستي ما ره به جاي دم قبول كنيد و چوب‌دستي را اندازه بگيريد! كراسوس: برگرد استا موسا! تبعيض و پارتي‌بازي نداريم. براي همه دم اندازه مي‌گيريم. نمي‌شود مال شما را چوب اندازه بگيريم. عدالت پس چه مي‌شود؟ نداري تقصير خودت است. برگرد!