زيدي اسميت فقط 25 سال داشت كه با رمان دندان‌هاي سفيد به قله‌هاي موفقيت ادبي رسيد. در اين نوزده سالي كه از آن رمان گذشته، همواره در كانون توجه بوده و نوشته‌هايش با خودش رشد كرده‌اند. جستارهاي او شرح اين بلوغ است بازنگري دائمي زندگي و شيوه نوشتن و خواندن، كنجكاوانه نگاه كردن به هر مرحله از رندگي و بديهي نديدن باورهاي تثبيت‌شده. او در جستارهايش نه در مقام نويسنده‌اي جاافتاده، كه در مقام نويسنده‌اي مشتاق يادگيري، يك مادر درگير ادبيات و يك دورگه بريتانيايي - جاماييكايي از طبقه متوسط، بلند بلند فكر مي‌كند تا تاملاتش به گفتگويي بينجامد و راه‌هاي تازه‌تري برايش باز كنند. اسميت به آزادي تفكر و لزوم در خود نماندن معتقد است، و اين كه بي‌ثباتي در نظر نشانه باور داشتن است؛ باور به اين كه شايد ماجرا فقط اين نباشد، كه شايد حقيقت در سويه ديگري از زندگي باشد.