جستارهاي اني ديلارد ما را به مكث در برابر جهان شگفت‌انگيز دعوت مي‌كنند. ديلارد پديده‌هاي طبيعي را توصيف مي‌كند، نه با توضيح جزئيات يا پيچيدگي‌هاي عامي، بلكه از راه مواجهه با تجربه دروني و حسي طبيعت، تجربه حيرت در برابر واقعيتي بيروني كه درون ما را هدف مي‌گيرد؛ تجربه سكوتي كه هياهوي زندگي روزمره را در خود فرو مي‌برد. درباره قطب جنوب يا كسوف يا فقط يك سنگ كوچك مي‌نويسد اما آنچه اهميت دارد خود اين اتفاقات نيستند، رويارويي ما با تجربه‌اي عظيم، خضوع‌آور و يگانه است كه انتظار نداريم در يك جستار نصيب‌مان شود. ديلارد به دل اقيانوسي بي‌انتها مي‌زند و ماهي‌هاي لغزاني را به دست ما مي‌دهد كه از چنگ مي‌گريزند و فقط ادبيات مي‌تواند كاري كند كه آن‌ها را لمس كنيم.