نام آن جنگاور سورنا بود! و آن كمان، از آن او بود. دليرترين و تواناترين سربازي كه مي‌شناختم! سورنا كه خود به من شيوه كمان و شمشير آموخت، هرگز نخواست مرا به جنگ ببرد. اما سرانجام، زمان من نيز فرا رسيد و او مرا به سرپرستي شماري از سربازان زبده خاندان‌مان گماشت. نخستين نبرد خود را هرگز از ياد نخواهم برد؛ نبرد تيسفون. آن‌جا بود كه آن كمان، ديگر ‌بار شگفتي‌اش را بر من آشكار كرد!