همانند تمام هراس‌هاي اخلاقي، هراس جنايت جنسي سال 1937، بيشتر با وهم و خيال در ارتباط بود تا با واقعيت. هيولايي كه روح و ذهن آمريكايي‌ها را تسخير كرده بود، درنده‌خوي جنسي ديوانه كه زنان و كودكان را طعمه خود مي‌كرد، در حقيقت مظهر اضطراب‌هاي گسترده ناشي از شرايط اجتماعي دوران ركود اقتصاد بود. «روزي نيست خبر يكي از اين جنايات وحشتناك را در روزنامه‌ها نخوانيم. واقعا مي‌ترسم روزي يكي از اين آدم‌هاي وحشي جگرگوشه‌هايمان را به دام بيندازد.» هوربا چفسكي از قرار معلوم نتيجه گرفته بود كه فقط يك راه براي حفظ فرزندانش از اين وحشت وصف‌نشدني وجود دارد.